..παιδεύουσι τέκνα..

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΟΙ ΟΡΘΟΓΡΆΦΟΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΗ ΔΕΞΙΑ ΠΆΝΩ ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΟΘΩΝΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ΑΣΠΡΟ Χ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΑΚΙ
ΤΩΡΑ

με την όποια επικαιρότητα.. λύσαμε τις διαφορές μας στις μπουρμπουλήθρες μου.. κι αν δήτε πριν και πιό πριν και ακόμα πιο πριν.. δεν την λες και επίκαρη..

να δηλώσω ότι..

στο παραμελημένο μου μαγέρικο.. παραμένει αναρτημένη μια πατατοσαλάτα εκτεθημένη στα στιχεία της φύσης.. μέχρι κάποιος να δηλώσει ευθαρσώς ότι την είδε..

στη βιβλιοθήκη απ'όξω.. ανάρτησα στο μανταλακι.. ένα βιβλίο.. που σε λίγο θα μαυρίσει απ'το καυσαέριο.. αλλά δε το αλλάζω αν δε το δει κάποιος..

χθες το βράδυ.. δε με πήρε ο ύπνος σαν κούτσουρο.. και ξανασηκώθηκα για ένα τσιγάρο.. και λίγο γάλα.. ε άνοιξα και το laptop.. άνοιξα τα mail.. και βρέθηκα με μια νέα διεύθυνση.. www.koulpa.com .. που δεν ξέρω ακόμα τι θα την κάνω.. μη μπήτε στο κόπο.. έγραψα δυο βλακείες.. γιατί δε μου άρεσε το underconstruction..

ίσως το συνδέσω με το ξυλουργικό μου.. που κάποιοι το επισκεύτικαν και παράπονο δεν έχω..

και μετά τις σύντομες διαφιμίσεις.. ακολούθεί πρόγραμμα κατάλληλο.. με απαρέτητη τη γωνική συνένεση..

..θυμάμαι που έβλεπα κάποια μεγαλήτερα παιδιά.. να ανεβαίνουν ασθμένοντα την ανηφορίτσα δίπλα στο σπίτι μας.. φορτωμένα με τεράστιες σάκες.. και για κάποιο απροσδιόριστο λόγο τα ζήλεψα.. ρώτησα την μητέρα μου.. "εγώ ΠΟΤΕ θα παω σχολείο;".. "περίμενε.. σε δυο χρόνια.. θα μεγαλώσεις και θα πάς κι εσύ.." μου απάντησε.. τώρα τα δυο χρόνια είναι μιά στιγμή.. μα στα τέσσερα είναι η μισή σου ζωή..

..αλλά είχα φάινεται στο γωννίδιο μου την υπομονή.. και δε ξαναρώτησα κάν.. για το σχολείο.. ρωτούσα όμως καταιγιστικά.. επί παντώς επιστητου.. ή μη.. έμαθα να διαβάζω.. ρωτόντας "τι λεει εδω;" "τι λέει εκει;".. στα μεγάλα των εφημερίδων.. εντάξη όπως θα ξέρετε αυτό δεν έκανε καλό στη σχέση μου με την ορθογραφία.. αλλά τι να κάνουμε.. καλά πέρναγα.. ήμουν και μινιόν και χαριτομένος.. περιστιχισμένος μόνο από μεγάλους.. η μασκότ της παρέας..

..ποσο γρήγορα πέρασαν τα δυο χρόνια;.. που να δεις ο ένας χρόνος.. συμβούλια επι συμβουλίων.. αναζητήσεις επι αναζητήσεων.. για το που θα πάει το παιδί νηπιαγωγείο..

..και βρέθηκε το βέλτιστο.. και πήγαμε να το δουμε.. ωραίο ήταν.. ένα παλιό σπιτάκι με τρία δωμάτια στο βάθος μιας τεράστιας αυλής.. που βαριώσουν να τη διασχίσεις.. η κίνηση μπηκε αργότερα στη ζωή μου..

..έπαψα βιαίως να είμαι η μασκότ της παρέας.. ήμουν πια ανάμεσα σε ένα σωρό χαριτομένα παιδάκια.. πλήν αδιάφορα και ηλίθεια.. σχετικά με τις προηγούμενες παρέες μου..

..δε το πήρα βαριά.. κρατούσε λίγες ώρες της ημέρας.. δε πίστευα ότι "ήταν για το καλλό μου".. όπως επέμεναν οι γύρω μου.. αλλά δεν ήθελα και να τους κακοκαρδίσω.. μου έμενε η υπόλοιπη μέρα.. για τις προσφιλέις μου δραστηριώτητες..

..τέλειωσε το νηπιαγωγίο σχετικά γρήγορα.. είχα και την τύχη να περάσω όλες τις παιδικές ασθένιες μαζεμένες.. και ημορίτιδα.. οπότε το μισό χρόνο τον πέρασα στα αγαπημένο μου κρεβάτι διαβάζοντας και ζωγραφίζοντας..

..και πέρασαν λοιπόν δυο χρόνια (με κυνηγά αυτή η έκφραση τελευταίως;).. και ήλθε η ώρα να έλθω σε επαφή με το εκπαιδευτικό συστημα.. πρώτη δημοτικού.. απέκτησα κι εγώ μια σάκα τεράστια.. ήμουν και μικροκαμομένος.. (αυτό δεν άργισε να αλλάξει..).. πι πι το παπι.. να ένα τοπι.. κι άλλες αειδιές.. ογδόντα ενενήντα παιδάκια σε τριπλές σειρές σε μια αίθουσα.. ο λόγος δεν έπιπτε συχνά.. οπότε έπιπτε ράβδος.. στους άλλους εγώ ποτέ δε το κατάλαβα γιατί να κάτσεις να τις φάς.. θέλαν να μάθω κάποια άχριστα πράγματα.. την αλφάβητο.. την προπαίδια.. παπαπα.. και περνούσε βαρετά ο καιρός.. τις ώρες του σχολείου.. μετά καλά περνούσα..

..άρχισα μαθήματα γαλλικά.. εκεί έμαθα ορθογραφία.. αλλά δε μου χρηάστηκε ποτέ.. και πιάνο.. κλασική παιδία.. μόνο το μπαλέτο μου γλήτωσε..

..ώσπου ήλθε ο επιθεωρητής στο σχολείο.. εγώ κακομαθημένος ον.. δε μπόρεσα να κλήσω το τεράστιο στώμα μου.. ίρων και επιλήσμον.. βάλθηκα να απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις του.. και τις πλέον άσχετες με την διδακταία ήλη.. και να παραδεκτώ αυτάρεσκα ότι τα έμαθα ρωτόντας δεξια αριστερά.. η καλή μου η δασκάλα.. που είχε και βλέψεις διευθυντικές.. και ήταν και καθεστοτική εν μέχω δικτακτορίας.. θεώρησε.. όχι άδικα.. ότι υποβάθμισα την συμβολή της στην εκπαίδευσή μου.. από εκείνη την μέρα.. μπήκε η κίνηση στη ζωή μου.. έτρεχα για να μη με προλάβη και με δήρει.. έτσι τελικά.. μια και δεν ήταν και αθλητικός τύπος.. με έβγαζε κάθε μέρα έξω.. να μη βλέπει την αντιπαθητική μου φάτσα..

..και πέρνούσα πιά ακόμα καλήτερα στο άδιο προάυλιο.. αλλά δυστυχώς έυτασαν τα νέα στα αυτιά της μητέρας μου.. και ήλθε να μάθει τι συνέβει.. ήξερε ότι ήμουν πολύ σοβαρός για να κάνω αταξίες.. και ήξερα πολύ περισσότερα από αυτά που διδασκόμασταν.. οπότε δε μπορούσε να φανταστεί.. ότι μια κυρία 50 ετών παρεξηγήθηκε διοτι δε πήρε επιβεβαίωση της δουλειάς της απο ένα εξάχρονο.. μια και έμαθε ότι δεν υπάρχει λύση.. αποφασίστηκε ότι καλό θα ήταν να αλλάξω σχολείο.. άντε πάλι διαβουλέυσεις συζητήσεις έρευνες..

..όσο ήμουν στο νηπιαγωγίο.. η μητέρα μου είχε αναπτήξει φιλικές σχέσεις με την ιδιωκτήτρια.. που έμενε και σχετικά κοντά μας.. και είχε και δημοτικό.. ιδιοτικό.. έτσι και το πρωτίμησε..
..μπήκα λοιπόν στην ιδιωτική εκπαίδευση.. δευτέρα δημοτικού.. σε γνωστό χώρο.. η αυλή μικρινε λίγο.. η ήλη το ίδιο βαρετή.. η σχέση με τη δασκάλα απήρως καλητερη.. αλλά άρχισε να μου φάινεται ότι οι χαμένες ώρες του σχολείου δεν δικιολογούντω πια τόσο έυκολα.. σαν χάρη στους άλλους..

..ήμουν κάποιες ώρες της μέρας.. με παρέα που δεν είχα επιλέξει.. και τίποτα νέο να μάθω.. το να το αντιμετωπίσω σαν εργασία.. όπως μου πρώτιναν οι δικοί μου.. δεν με έπιθε.. αντί να πληρώνομαι.. πληρώναν κι από πάνω..

..μέχρι να τελειώσει η δευτέρα δημοτικού.. είχε γίνει εμφανές σε εμένα.. ότι δεν είχα κανένα λόγο να ζηλεύω τα μεγαλητερα παιδιά.. και να περιμένω.. και στην ιδιοκτήτρια.. ότι δε θα κατάφερνε να ξεπεράσει την οικονομική κρίση ανέμακτα..

..το καλοκάιρι λοιπόν.. ενω εγώ ήμουν στην τρίπολη και διάβαζα αδιάκριτα παλιά σχολικά βιβλία.. που περίμενα τη σειρά τους για προσάναμα στη σόμπα της γιαγιάς μου.. το σχολείο μου συγχονεύτηκε με κάποιο άλλο.. και η τρίτη δημοτικού.. με βρήκε σε νέο κτήριο.. με νέους συμμαθητές.. με νέα δασκάλα.. και την ήλη την είχα υπερκαλήψη με τα καλοκαιρινά μου αναγνώσματα.. στα θετικά μαθήματα καλό μου έκανε.. στην ιστορία ήταν ολέθριο.. δήλωσα ευθαρχώς στη δασκάλα μου ότι η ιστορία καθόλου δε με πήθει.. και ότι δε μπορεί εμείς να έχουμε πάντα δίκιο και οι αντίπαλοι πάντα άδικο.. τη δε γραμματική τη θεώρησα άχρηστη.. μια και μια χαρά είχαμε μάθει να μιλάμε εμπιρικά.. και τι καλό μπορεί να φέρει η υπερανάλυση;.. αλλά δε μου κράτησε κακία.. μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για τις χειροτεχνίες..

..μα και αυτή η επιχείρηση.. δεν πέρασε αλόβητη την οικονομική κρίση.. πάντα σε κρίση είμαστε.. έτσι το καλοκαίρι.. ενώ εγώ είχα φτάσει στα μαθήματα του γυμνασιου.. στα θεωρητικά.. ενώ ήμουν ακόμα στην πρώτη δημοτικού στα θεωρητικά.. κι αυτό το σχολίο συγχονεύτιηκε με κάποιο άλλο.. κι έτσι πάλι άλλο σχολείο.. άλλοι συμμαθητές άλλη δασκάλα.. κάθε χρόνο.. η ενσωμάτωση ήταν και πιο δύσκολη.. έβρισκα πια μια μικροκοινωνία κληστή.. και αν και η ενσωμάτωση δε με ενδιέφερε.. με ενοχλούσε η ανόρημη συμπεριφορά.. ανακάληψα ότι αργά η γρήγορα η σύγκρουση ήταν αναπόφευχτη.. καί μετά εκτονονόταν η πίεση.. και καθένας έπερνε τελικά τη θέση του στην ιεραρχία της αγέλης.. για να ξεμπερδέυω λοιπόν.. εντόπιζα απο τη συμπερφορά των άλλων τον πιό τσαμπουκά.. και προκαλούσα μια τεχνιτή σύγκρουση.. κι όλα έφτιαχναν.. στην τετάρτη δημοτικού ήταν η πρώτη φορά που έβαλα σε εφαρμογή αυτή τη στρατηγηκή.. και με βόλεψε για όλα τα χρόνια που χρηάστηκε να μπένω αναγκαστηκά σε ήδη τακτοποιημένες ομάδες.. σε μια απουσία λόγο τραυματισμού της δασκάλας μας.. έμαθα απο την αντικαταστάτριάτης.. νέα ωραία.. και καλή δρομαίας.. ότι δε μπορείς πάντα να την γλυτώνεις τρέχοντας.. και την χρήση των αντικίνήτρων.. και της πρόκλησης στη στρατηγική.. σε δημόσια διγωνία μας περί της χρησημότητας της γραμματικής.. πρώτα με απήλησε ότι αν δε την μάθω θα με πλακώσει στο ξύλο (αντικίνητρο).. και μετά ότι απλά δε μπορούσα να την μάθω (πρόκληση).. εγώ μικρός είμουν ενέδωσα.. για να σώσω όμως τα προσχήματα.. εξασφάλησα τη συμφωνία.. ότι αν την άλλη μέρα με εξέταζε και της απαντούσα σωστά σε όλα.. εγώ θα ξέχναγα την γραμματική.. κι αυτή θα ξέχναγε να με ξαναενοχλήσει.. πράγμα που έγινε..

συνεχίζεται(;)

9/11 (καθυστερημένα)

9/11.. αν δεν ήταν τόσοι οι νεκροί.. κι ακόμα χειρότερα για μένα οι συγγενείς τους.. θα μου φαινόταν λογοπαίγνιο.. και δε ξέρω κι αν κάποιος νους το είδε έτσι.. 911.. τηλέφωνο έκτακτης ανάγκης..

κατά τις απόκριες του 2001.. ήλθε μια παλιά πελάτισσα να παραγγείλει μια κουζίνα για το πατρικό της στην ανάφη.. μόνο στο χάρτη την είχα δει μέχρι τότε.. μιά μικρή κουζινούλα.. τίποτα θεαματικό.. συμφωνήσαμε να την συναρμολογήσουμε στο εξοχικό της στα προάστια.. και να μεταφερθεί ολόκληρη για να συμπιέσουμε το χρόνο της εκτός έδρας εργασίας..

ήλθαν τα πράγματα.. κι άρχισαν τα ανάποδα.. είχα τρία αυτοκίνητα τότε και κατάφερα να μήνω και με τα τρία.. έτσι τα πήγα τελικά με το ΙΧ του πατέρα μου.. τη συναρμολόγησα.. και περίμενα να με ειδοποιήσουν για τη μεταφορά για να πάω να την τοποθετήσω..

και περίμενα.. και περίμενα.. και περίμενα..

κάποια στιγμή τέλος αυγούστου.. απάντησαν σε ένα από τα εκατοντάδες τηλέφωνα.. για να μάθω ότι η κυρία αντιμετώπισε ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας..

τέλος πάντων.. συμφωνήσαμε να συναντηθούμε 9/9 στο πειραιά και να πάμε με το σύζυγό της στην ανάφη να τελειώνουμε.. με τα πολλά φτάσαμε.. απογευματάκι στο νησί.. πήραμε ταξί νομίζω.. φτάσαμε στην κεντρική πάνω πλατεία.. και κατηφορίσαμε φορτωμένοι με το πόδι τα καλντερίμια.. ως το σπιτάκι.. όπως όλα.. σκαμμένο στο βράχο.. με αυλίτσα η σκεπή του κάτω.. ψυλά.. όμορφα.. θάλασσα απέραντη..

ξεκίνησα το πρωί με κέφι.. επηρεάζει πολύ τη δουλειά μου το περιβάλλον.. και τελείωσα απογευματάκι.. βγήκαμε για φαΐ και καφέ.. και μετά ύπνος..

το πρωί κατέβηκα νωρίς στο λιμάνι.. να πάρω καραβάκι για σαντορίνι.. κι από κει με φλάινγκ γιατί είχα δουλειές να με περιμένουν..

περίμενα το καθυστερημένο καραβάκι κάτω στο λιμάνι.. όταν άρχισε να ακούγεται η είδηση για το αεροπλάνο στο πρώτο πύργο..

πάντα μου φαινόταν παράξενο που δεν είχε επιχειρηθεί τέτοιου είδους τρομοκρατική επίθεση.. αλλά είχα καταλήξει ότι μπορεί να είχε συμβεί.. να είχε καταρριφθεί.. με βάση την άθλια θεωρία της αποδεκτότερης απώλειας.. και να είχε αποσιωπηθεί..

αλλά τότε αυτή τη φορά πως είχε επιτευχθεί.. και μάλιστα στην αμερική.. την κατοικία του μεγάλου αδελφού.. θυμήθηκα και τις θεωρίες συνωμοσίας.. τότε που τα ιαπωνικά βομβαρδιστικά πετούσαν προς το περλ χάρμπορ.. κι ο τσόρτσιλ χαμογελούσε μακαρίως..

κάποια στιγμή ήλθε το καραβάκι.. και φτάσαμε κάτω στο λιμάνι της σαντορίνης.. άλλη αναμονή.. εκεί στην τηλεόραση της καφετέριας.. είδα και τις πρώτες εικόνες.. σε επανάληψη.. ξανά και ξανά και ξανά και ξανά.. μέχρι να μην έχει σημασία.. μέχρι να μην ήταν άνθρωποι μέσα.. μέχρι να είναι ένα πυροτέχνημα..

αλλά σαν αντίβαρο στο τηλεοπτικό μετείκασμα.. ακούγονταν οι συζητήσεις των αμερικάνων στα διπλανά τραπέζια.. που κάποιοι είχαν συγγενείς που δούλευαν στους πύργους.. και δε μπορούσα να μην έλθω στη θέση τους..

κάποια στιγμή το δικό μας μικροπρόβλημα επέπλευσε στη γενική δυστυχία.. και μάθαμε ότι δυο από τα τρία φλάινκγ είχαν βλάβη.. κι ότι το ένα που απέμεινε.. πάσχιζε να καλύψει όλα τα νησιά..

σιγά σιγά.. ήλθαν κι άλλες πληροφορίες.. κι άλλες εικόνες.. κι άλλα κλάματα κι οδυρμοί από τους γύρω αμερικάνους.. άκαρπες προσπάθειες επικοινωνίας. ο γελοίος φασουλής που είχαν ηγέτη.. σε ένα νηπιαγωγείο.. πάλι μου ήλθε η εικόνα του τσόρτσιλ.. διάφοροι να λένε διάφορα.. κι εγώ σε σύγχυση.. πως να λυπηθείς κάποιους που ανέχονται τέτοιον ηγέτη; .. αλλά πάλι πως να αποστασιοποιηθείς από τους κλαίοντες συγγενείς;..

μετά από 4-5 ώρες έφτασε το πολυπόθητο φλάινγκ.. και για άλλες 20 ώρες βολόδερνε από νησί σε νησί.. κινδυνεύοντας να δέσει με 7-8 μποφόρ.. γεμίζοντας από εξαγριωμένους ταξιδιώτες.. που δε κατάφεραν να πάρουν τα αυτοκίνητά τους.. μπέναν θορυβώντας και χειρονομόντας.. αλλά μέχρι το επόμενο νησί.. οι τριγμοί οι κρότοι και τα στουμπήγματα τους οδηγούσαν έντρομους να φιλήσουν το τσιμέντο του λιμανιού.. που οι επόμενοι το άφηναν κι αυτοί βρίζοντας με τη σειρά τους.. έζησα 20 φορές την ώρα της μαρμότας.. για να φτάσω στο πειραια..

όταν μετά από 2-3 μήνες ο καραγκιοζοπλανητάρχης δήλωσε χαμογελώντας ηληθιωδός.. ότι ήταν μια καλή χρονιά.. πάλι θυμήθηκα τον τσόρτσιλ..