santa baby..

..συγνώμη για την οικιοτητα.. αλλά είχαμε και μια αλληλογραφία.. ε γνωριζόμαστε πιά.. ξαναείδα το γράμμα του 2008.. έχει καταστεί σημείο αναφοράς.. τώρα τι να ζητήσω;.. μερικά κιλά δικαιοσύνη.. αλλά δυστυχως.. αυτό είναι δική μας δουλιά να την απαιτήσουμε.. αντε λίγα κιλά λογική.. για να το καταλάβουμε.. μεταφέρω το επιμύθιο του γράμματος του 2008.. μια και το βρίσκω πάγιο.. χρόνια πολλά και καλή χρονιά μακάρι όλοι να καταλάβουμε ότι η ευτυχία δεν είναι να δίνουμε χρόνο για να κερδίζουμε αγαθά αλλά να τον μοιραζόμαστε με τους αγαπημένους μας

40 χρόνια..

από το mr forte (κυριος δυνατός) στον mr proper (κυριος καθως πρέπει)

δεν επεκτίνομαι.. γιατί δεν νομίζω ότι ενδιαφέρει πολλούς πιά.. για όποιον θέλει.. μπορεί να επισκευθεί τα επετιακά μου των προηγούμενων χρόνων..

βιώσιμο χρέος;

Και πότε ήταν βιώσιμο το χρέος;.. από το πρώτο δάνειο.. που αδυνατώ να καταλάβω πως χρεώθηκε σε ένα ανύπαρκτο κράτος.. από τη σύμβασή του δεν ήταν βιώσιμο.. και κανένα από τα επόμενα.. μέχρι τα σημερινά.. βάλε σε αυτό ότι πάντα το μέγιστο μέρος.. ως και το σύνολο αν ήταν δυνατόν.. κατέληγε αλλού.. κι όχι στη δικαιολογία της αναγκαιότητάς του..

και πότε δεν υπήρχε έλλειμμα.. πραγματικό;.. κάθε δημόσιο ή iδιωτικό μεγάλο έργο είχε διαρροές.. μίζες ρεμούλες γρηγορόσημα.. δε νομίζω ότι τις τελευταίες δεκαετίες.. καταφέραμε να πάρουμε πίσω σε καμία περίπτωση.. ανταπόδοση μεγαλύτερη του 10 % από αυτά που χρεωθήκαμε.. αν δηλαδή ένα σύστημα.. για 30 χρόνια.. ξόδευε 50 δις ετησίως.. κατά μέσο όρο.. για να αποδώσει 5 δις.. τα υπόλοιπα 45 δις επί 30 κάνουν 1,350 τρις.. μόνο από τα επίσημα εσωτερικά.. αν για 30 χρόνια εισάγεις κατά μέσο όρο εισάγεις 5 δις από όσα εξάγεις.. κάνει 150 δις.. αν για να καλύψεις τα ανωτέρω δανείζεσαι και ανατοκίζεις.. και τα υποπροϊόντα των διάφορων δανείων τζιράρουν και γυρίζουν ανεξέλεγκτα.. σε 30 χρόνια μπορούν να γίνουν πολλαπλάσια των αρχικών.. έτσι εγώ το 2008-2009.. έτσι χωρίς πολύ ταλαιπωρία.. υπέθετα ότι το χρέος θα έπιανε άνετα ένα νούμερο κάπου στα 4 τρις..

μέσα στην αγανάκτησή μου.. όταν λέγονταν αυτά τα ωραία περί θωρακισμένης ελληνικής οικονομίας.. και της σχεδόν συνολικής αποδοχής τους.. είχα γράψει ένα κείμενο.. περιγράφοντας τα ανωτέρω.. περιγράφοντας τα πιθανά σενάρια που έβλεπα μπροστά μου.. οργισμένο μάλλον.. κρατήθηκα και δε το πόσταρα.. γιατί φοβήθηκα ότι θα με πάρουν με τις πέτρες.. που χάθηκε όταν κράσαρε το hp mini netbook..

με τους ρυθμούς που άλλαζε η κατάσταση.. και κατόπιν εορτής δηλώθηκε ένα χρέος.. μηδαμινό σχετικά με αυτό που υπέθετα.. το οποίο δυσκολεύτηκα να το πιστέψω.. που κι αληθινό να ήταν.. βιώσιμο δεν ήταν..

δεν έβλεπα τρόπο διαφυγής..

το πιο πιθανό σενάριο.. ήταν αυτό που πάνω κάτω πραγματοποιήθηκε.. απραξία και υποταγή.. σταδιακή υποβάθμιση.. για να σωθούν οι δομές που μας έφεραν εδώ.. μια και νόμιζα ότι η πλειοψηφία αισθανόταν.. ότι είχε συμφέρον να διατηρηθούν αυτές οι δομές.. αισθανόταν μέρος τους.. ένας αργός θάνατος..

η εναλλακτική.. προμηνιόταν ακόμα χειρότερη.. σαν αποτέλεσμα.. και ονειρική φυσικά.. σαν ξαφνικά να ξυπνούσαμε πατριώτες.. και διεκδικούσαμε μια εθνική κυριαρχία.. που ποτέ δεν απαιτήσαμε.. αντιμετωπίζαμε την κατάσταση σαν πολεμικό τελεσίγραφο.. που κάπως έτσι το έβλεπα.. κι απαντούσαμε ΟΧΙ.. όχι όπως την προηγούμενη φορά.. που φαντάζομαι είχε να κάνει με συμφέροντα συμμαχίες και γεωπολιτικές στρατηγικές.. αλλά αυθόρμητα.. αισθανόμενοι ότι απειλείται αυτή καθεαυτή η φυσική μας ύπαρξη.. όπως το εισέπραξε ο λαός την προηγούμενη φορά.. κάτι τέτοιο θα σήμαινε γενική επιστράτευση.. κλίση σε παλλαϊκή άμυνα.. μέριμνα για τη σίτιση και τη στέγαση.. θα καταβαραθρωνόταν το επίπεδο ζωής αυθημερόν.. θα χάναμε το δικαίωμα εισαγωγών κι εξαγωγών.. και ίσως να αντιμετωπίζαμε κι ένα εμφύλιο.. έτσι για να γίνουμε παράδειγμα για τυχών μιμητές μας.. ένας γρήγορος θάνατος..

η πρώτη λύση εφαρμόζεται όπως ήταν φυσικό.. με τα αναμενόμενα αποτελέσματα..

η δεύτερη λύση.. είναι ακόμα στο χέρι μας..

να με χαίρομαι.. πάλι..

 

 

 

Αν.. αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν..

αν.. αν ο άνθρωπος δεν ήταν ένα φοβισμένο αγελαίο ζώο..
αν ο φόβος δε γινόταν μίσος..
αν δεν ήταν ένα ζώο παρασιτικό..
αν δε πίστευε ότι όλοι του χρωστάνε..
αν δε θεωρούσε τους δημιουργικούς κορόιδα..
αν δε ζήλευε τους ακούραστα επιτυχημένους..
αν δε μετρούσε την επιτυχία με τα χρήματα..
αν δε πίστευε ότι του ανήκει η γη.. 
αν μπορούσε να χαρεί με τη χαρά του όποιου άλλου..
αν είχε αίσθηση δικαιοσύνης..
αν μπορούσε να καταδικάσει την πράξη.. ασχέτως της συγγένειάς/συνάφειάς του με το δράστη..
αν του έδιναν την μόρφωση.. να αντιλαμβάνεται τη σειρά αιτίου-αιτιατού..
την απλή αριθμητική.. ν-ν=0..
την απλή ηθική.. αν ζηλεύεις τον κλέφτη..
είσαι εν δυνάμει κλέφτης..
αν πίστευε ότι πρέπει να καταδικάζονται οι κλέφτες..
γιατί μπορεί να έλθει κι η σειρά του..
αν δε ήθελε για αρχηγούς.. κλέφτες.. καθοσίωση του..

ε τότε μάλλον θα ήταν οι μπάμιες κρουασάν..
και πολύ πιθανόν..
να παραπονιόμουν γιαυτό..

Always Look On The Bright Side Of Life..

..πέρασαν πάλι πάνω από 2 μήνες.. η καθημερινότητα.. δε με αφήνει να συνέλθω από την αηδία των τελευταίων εκλογών.. η πολιτικοοικονομικοκοινωνική μας ζωή.. όλο και περισσότερο μυρίζει σαν το βόθρο που πραγματικά είναι.. όλα αυτά τα τσίρκα των τελευταίων ημερών.. συλλήψεις κορόνες εκπλήξεις.. καταδίκες της βίας.. σε κάνουν να πιστεύεις ότι δε μπορεί.. για να επιμένουν ΄τοσο πολλοί.. τόσο πολύ.. ότι ήμαστε κατωτάτου πνευματικού επιπέδου.. θα έχουν δίκιο.. αυτό δεν είναι δημοκρατία τελικά;.. και μέσα στην αηδία μου.. μέσα στην αντιπάθειά μου για τον συνάνθρωπο.. έρχεται και με σώζει μερικές φορές.. αυτή η σκηνή από το life of brian.. όπως την πρωτο συνάντησα για πρώτη φορά στα σκοτάδια του σινεμά παγκράτιον.. κάπου στα τέλη των 70ς αρχές 80ς.. και που με πολύ απλά.. ως απλοϊκά λόγια συνόψισε το αποτέλεσμα των φιλοσοφικών μου αναζητήσεων μέχρι τότε.. λέξη λέξη όμως..







Always Look On The Bright Side Of Life Lyrics



Some things in life are bad they can really make you mad

Other things just make you swear and curse

When you're chewin' on life's gristle, don't grumble give a whistle

And this'll help things turn out for the best



And always look on the bright side of life

Always look on the light side of life



If life seems jolly rotten there's something you've forgotten

And that's to laugh and smile and dance and sing

When you're feeling in the dumps don't be silly chumps

Just purse your lips and whistle, that's the thing



And always look on the bright side of life

Come on, always look on the bright side of life



For life is quite absurd and death's the final word

You must always face the curtain with a bow

Forget about your sin, give the audience a grin

Enjoy it it's your last chance anyhow



So always look on the bright side of death

Just before you draw your terminal breath



Life's a piece of shit when you look at it

Life's a laugh and death's a joke it's true

You'll see it's all a show keep 'em laughing as you go

Just remember that the last laugh is on you



And always look on the bright side of life

Always look on the right side of life

Come on Brian, cheer up



Always look on the bright side of life

Always look on the bright side of life

Worse things happen at sea you know



Always look on the bright side of life

Always look on the bright side of life

Always look on the bright side of life

...



Songwriters

IDLE, ERIC


σχεδόν 30 χρόνια μετά ήλθε και η εξελληνισμένη εκδοχή..










Η φωτεινή πλευρά της ζωής ( Always look at the bright side of life ) - 2008



Στίχοι: Θοδωρής Κοτονιάς

Μουσική: Eric Idle




1. Αντώνης Καφετζόπουλος & Θοδωρής Αθερίδης & Θοδωρής Κοτονιάς & Σπύρος Παπαδόπουλος & Γρηγόρης Ψαριανός







Ξημέρωσε ξανά κι η μέρα που περνά

ανάποδη σου βγαίνει και πονά

πάντα χαμογέλαγες και τώρα καταριέσαι

σμίξε τα χειλάκια μη βαριέσαι




Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής




Μια φάρσα είναι η ζωή πολύ καλά στημένη

κι ο θάνατος γελά και περιμένει

ό,τι βαραίνει πέτα το και στη σκηνή υποκλίσου

χαμογέλασε στο θεατή σου




Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής




Με τις γυναίκες ήσουνα πάντα ο σούπερ γκούφι

και τώρα σε φωνάζουνε μαγκούφη

κι αν όλες σε αφήσανε σε κυνηγάει μια

η αιώνια η γκαντεμιά




Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής




Και αν σε κλείσει η τράπεζα μες στη φυλακή

κάθε μέρα θα `ναι Κυριακή

μη σε νοιάζει όλα θα είναι πληρωμένα

αχ, να με μαζεύανε κι εμένα




Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής




Όλα στη ζωή σου είναι δανεικά

χαμογέλα φέρσου ευγενικά

μην το γρουσουζεύεις σκέψου θετικά

όλα στη ζωή είναι σκατά




Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής




Κι όταν η παράσταση κλείσει τελικά

όλα μοιάζουν με βεγγαλικά

η ζωή κι ο θάνατος είναι θεατρίνοι

και γελούν από το καμαρίνι




Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής








και τώρα.. προσπαθόντας να αντιδράσω στην πληοψηφία.. που όνειρο έχει να τρώωει μέχρι θανάτου χωρίς να παράγει.. και να οδηγεί σε αναξιοπρεπει θάνατο όποιον τολμήσει να παράγει.. ανγοόντας ότι αυτοί που παράγουν την κρατούς στη ζωή.. προσπαθώ να συνεχίσω να δημιουργώ.. να χαίρομαι γι αυτό.. και να ψάχνω λύσεις αποκοπής με κάποιο τρόπο απο αυτό το άθλιο σύστημα..




στα πλαίσια της αντίδρασης.. συνέχισα με νέο ποστ.. στο ημερολόγιοτου ξυλουργού.. που το πήρε κι αυτό η μπάλα της δυσκολίας έκφρασης που βιώνω τα τελευταία 2 σχεδόν χρόνια.. σε συνδιασμό με μια αίσθηση ματαιώτητας.. ως προς την επιτευξη των στόχων του blog.. μια κι όσοι ζήτησαν κάποιαστιγμή βοήθεια.. κάποιοι δεν την έλαβαν γιατί εγώ δεν προλάβαινα.. και κάποιοι αν και ξεκίνησα.. χάθηκαν στο δρόμο πριν τελειώσει η προσπάθεια.. ίσως λόγω οικονομικών.. ίσως από φόβο μήπως δε καταφέρουν να τελειώσουν.. δε κατάφερα να τους πίσω ότι θα τους βοηθήσω να τελειώσουν ότι και να γίνει ακόμα κι αν απαιτήση τη φυσική μου παρουσία.. αλλά μελετώντας τα στατιστικά.. και βλέποντας ότι μετά από ενάμιση χρόνο αδράνιας.. το μπλογκ εξακολουθεί να έιχει 60-70 επισκέψεις τη μέρα.. κυρίως από αναζητήσεις στο γούγλη.. ακόμα κι αν ένα 90 % είναι άστοχες.. ακόμα κι αν από αυτό το εναπομήναν 10 % το 9 % δε βοηθήθικε.. γι αυτό το ίσως 1 % που θα βρεί κάτι να βοηθηθεί.. για έναν άνθρωπο κάθε μια δυο τρίς μέρες.. αξίζει να συνεχίσω όσο μπορώ..

Τι είναι η πατρίδα μας;

Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;

Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
 και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;

Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
 αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
 που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
 μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;

Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
 και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
 και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!

ρώταγε ο ιωάννης πολέμης.. ωραία η πατρίδα μας.. σα γεωγραφικός τόπος.. ευλογημένος.. με υπέροχο
ήλιο.. ενδιαφέρουσα και ποικίλα μορφολογία.. αυτό το καταπληκτικό αιγαίο.. οι μετανάστες κρατάνε
τις εικόνες στην καρδιά τους.. κι αναπολούν το νόστιμον ήμαρ.. κι εγώ.. όταν πριν 30.. 20.. 15
χρόνια.. είχα την ευκαιρία να φύγω.. εύκολα και με εξασφαλισμένες δουλειές.. σκέφτηκα όλα αυτά..
σκέφτηκα ότι είναι κρίμα να αφήσουμε αυτόν τον ευλογημένο τόπο σε ένα μάτσο άχρηστους
ηλίθιους.. και θέλησα να το παλέψω.. σιγά τα αίματα.. μόνο εγώ μάτωσα.. ούτε ένα ορατό
γρατζούνισα δε κατάφερα στην σκληρή επιφάνεια της ηλιθιότητας που μας κυβερνά.. και ήλθε η
ώρα.. που κανένας πιά δε με ζητά.. που είμαι μεγάλος για τις περισσότερες αρχές.. αλλά που
ομολογώ ότι όπως προβλέπετο.. νικήθηκα από τη βλακεία.. νικήθηκα από την πλειοψηφία των ηλίθιων αχάριστων κατοίκων.. αυτού του ευλογημένου τόπου.. που δεν εκτιμούν το δώρο της ζωής.. δεν μπορούν να την χαρούν.. απαγορεύουν τη δημιουργία.. γιατί τους χαλά τη ραστώνη.. μισούν την
σκέψη.. γιατί τους χαλά τη βολή.. αγανακτούν που δεν μπορούν να κλέψουν τόσα πολλά πιά.. που
έχουν αρχίσει να ζορίζουν τα πράγματα..
φτάνει! 30 χρόνια έχω δουλέψει μαζί με μερικά κορόιδα σαν και μένα.. για να δημιουργήσουμε.. και πάλι τί.. άχρηστα αντικείμενα για τη δόξα του επιφανειακού.. γιατί οτιδήποτε άλλο απαγορεύεται.. διώκεται.. τιμωρείται..
ΔΕ ΘΈΛΩ ΝΑ ΔΟΥΛΈΨΩ ΆΛΛΟ ΓΙΑ ΣΑΣ.. ΔΕ ΜΟΥ ΈΧΕΙ ΜΕΊΝΕΙ ΟΎΤΕ ΕΝΈΡΓΕΙΑ.. ΟΎΤΕ ΣΥΜΠΆΘΕΙΑ.. ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΈΡΕΙ ΤΙ ΘΑ ΓΊΝΕΤΑΙ ΌΤΑΝ ΚΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΊΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΌΣ ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΠΆΡΕΙ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΎΓΕΙ..θέλω να φύγω τώρα.. και ξεχάσω την ύπαρξή σας.. δε με νοιάζει που.. δε με νοιάζει πως.. αρκεί να
μη βλέπω τις ξινισμένες φάτσες σας.. το μίσος προς κάθε κατεύθυνση.. γιατί σας περιέκοψαν λίγο
την άνεση της κλοπής.. δε με ζητά πιά κανείς.. αλλά είμαι διατεθειμένος να φύγω σαν πακιστανός..
έστω και παράνομα.. έστω και κάνοντας οποιαδήποτε δουλειά για να επιβιώσω.. αρκεί να σας ξεχάσω..
γιατί όπως και να έχει.. ο μετανάστης εγκληματίας.. που εγκληματεί για να επιβιώσει.. είναι πιό
ηθικός από τον αυτόχθονα νοικοκύρη.. που εγκληματούσε για να θρέψει το υπερτροφικό ΕΓΩ του.. και αν ο αυτόχθονας μείωσε την αξία της ζωής του μετανάστη.. γιατί κι ο μετανάστης να μην κάνει το ίδιο για τον αυτόχθονα;..
ευτυχώς δεν έχω ιδιοκτησία.. εκτός από τους γονείς μου δε με κρατά κάτι εδώ.. αυτή η χώρα όσο κι
αν την αγαπώ ανήκει στα λαμόγια της..
ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΤΏΡΑΑΑΑ

μου αρέσει ο μουσακάς..

..ίσως το καταλάβατε κι απο το ποστ στο παραμελημένο μαγειρικό μου
μπλογκ.. και σκέφτομαι.. σε πόσους αρέσει ο μουσακάς.. σε πόσους όχι
απλά αρέσει.. αλλά το θεωρούν πρώτο φαγητό στην προτίμησή τους.. αν
ψηφίζαμε.. όλοι.. το πρώτο μας σε προτίμηση φαγητό.. και το αποτέλεσμα
της ψηφοφορίας.. καθόριζε το μόνο φαγητό που θα είμαστε εφεξής
ελεύθεροι να τρώμε κάθε μέρα.. γιατί έτσι συμφέρει οικονομικά.. κι ας
έβγαινε πρώτη η αστακομακαρονάδα.. εγώ δε τρελαίνομαι.. αλλά εσείς..
θα σας άρεσε να τρώτε κάθε μέρα αστακομακαρονάδα; κι εγώ γιατί να
στερηθώ.. το μουσακά;..
αν τώρα πάω σε ένα μαγειρείο.. και είναι ακριβός.. πάω σε μερικά
ακόμα.. και είναι πιό φθηνός.. δεν είναι προτιμότερο να πάω λιγότερες
φορές στο πιό ακριβό.. από το να πάω περισσότερος στο πιό φθηνό.. αλλά
να είναι τζάμπα τα λεφτά μια και δε θα το ευχαριστηθώ; έχει λογική να
μη ξανά φάω μουσακά ετσι από αντίδραση;
ας πούμε τώρα ότι το μουσακά τον φτιάχνω στο σπίτι.. βγαίνει ακριβός..
το ξέρω εκ πείρας.. υπήρξε χρόνος ολόκληρος που δεν κατάφερα να
εξασφαλίσω χρήματα για τα υλικά.. κάποιες φορές για να μη τον στερηθώ
και τελείως.. εξασφάλισα τα υλικά από το "χωριό".. ίσως πρέπει
να βρίσκουμε τρόπους..
ας πούμε.. ότι ότι είναι στην γεύση μου ο μουσακάς.. είναι στην
προτίμηση μου στην τιβι.. κάποιες εκπομπές της ερτ.. και δε θέλω κάτι
σαν ερτ.. όπως δε θέλω και κάτι σα μουσακά..

τα αγαπημένα μου της ερτ

παλλας κορονετ ανεσις πτιπαλέ μινιρεξ οασις αιγλη.. δε τα θυμάμαι πιά όλα.. από τότε που θυμάμαι η εύκολη έξοδος ήταν το σινεμά.. πρώλαβα να δω τις ελληνικές ταινίες των 60ς που βλέπαμε μέχρι πρόσφατα στην τιβι.. σε πρώτη προβολή.. πρωτιμούσα να πηγαίνω με τον πατέρα μου που ήταν της κωμοδίας.. αλλά πήγαινα και με τη μάνα μου σε μερικά δράματα..
κάποια στιγμή άκουγα για την τηλεώραση.. τη μικρή οθώνη.. κι άρχισα και να τη βλέπω στις βιτρίνες.. όταν περιμέναμε τα πρώτα βήματα του ανθρώπου στη σελίνη.. πήρε ο νονός μου τηλεόραση για το γεγονός.. και μαζευτίκαμε όλοι γύρω με ανοιχτο στώμα.. εμείς είμασταν φτωχοί.. και δεν άρεσαν του πατέρα μου οι δόσεις.. και την αποκτήσαμε αφού έγινε να υτικός και μπορούσε να την αγοράσει μετριτείς.. το 1972..
η τηλεόραση εγκαταστάθηκε στο σαλόνι μας.. και για μένα περιοριστικε σε κάποια ελληνική ταινία το σάββατο.. μετά το μπάνιο.. με τη συνοδία κάποιου γλυκού..
μετά.. γεμίζοντας η ζωή μου με περισσότερα ενδιαφέροντα από όσα χωρούσαν οι μέρες μου.. έβλεπα εντελώς περιστασιακά.. κάτι που μου κινούσε την περιέργια από τις συζητήσεις των άλλων.. μπορούσε να περάσουν μήνες χωρίς να δω..
ξαναείδα μεγάλος.. σε κάποιο φιλικό σπίτι.. που τρώγαμε παρέα κάποιες κυριακές μεσημέρι.. και θεωρούσαν απαραίτητο συστατικό ένα έργο στην τηλεόραση..
για δεκαετίες.. με διαλήμα την περίοδο που συζούσα και έβλεπα μερικές φορές για παρέα.. δε με απασχολούσε η τηλεόραση.. την όποια ενημέρωση.. την έπερνα τις κυριακές με καφέ και εφημερίδα.. κι αργότερα.. από το ράδιο.. και μετά σιγά σιγά από το ιντερνετ..
1 ιουνίου του 07.. μετά από ένα ατύχημα κουτσάθηκα προσωρινά.. και αναγκάστικα να μείνω σε ακινησία.. έτσι.. με 20 ώρες τη μέρα να γεμίσω.. μετά από κάποιες ώρες διάβασμα.. και πολλές ώρες ίντερνετ.. απέκτησα τη συνήθια να έχω και την τηλεόραση ανοιχτή.. ότι άλλο κι αν έκανα..
μετά από περιήγηση σε όλα τα κανάλια.. πάντα κατέλιγα στην ερτ.. ότι και να λέτε.. ήταν οι μόνες συχνότητες που ποτέ δεν έβρισκα κάτι να προσβάλει την αισθητική μου.. ήταν μια όαση για κάποιους σαν εμένα.. που δε μου άρεσαν τα λαιφ σταιλ τα κουτσομπολιά τα επιφανιακά.. έβλεπα πολλά ντοκυμαντερ.. χωρίς καθόλου να με ενοχλούν οι επαναλήψεις.. πολλές εκπομπες ενδιαφέρουσες.. που δεν συνέφεραν φαίνεται τα εμπορικά κανάλια.. ακόμα κι η ενημέρωση φαινόταν πιό ανθρώπινη.. παρά τον κίνδυνο των δημοσιογράφων με απεμπολισμό.. σε περιπτωση κάποιου ελεύθερου σχολιου..
δε το έιχα καταλάβει.. αλλά σε κάποιες απεργείες που η ερτ δεν είχε καθόλου πρόγραμμα.. δεν έβλεπα λόγο να έχω ανοιχτή την τηλεόραση..
μέχρι προχθές.. δεν είχα καν συντονιστεί στον 902.. γενικά με ενοχλεί η θρησκευτική ευλαβια.. και θα έβαζα κοματικό κανάλι το ίδιο δύσκολα όσο και εκκλησιαστικό.. αλλά είναι τώρα σχεδόν 3 μέρες που δεν έχω βάλει άλλο κανάλι από τον 902.. ακόμα κι όταν τον κόβουν.. το αφείνω στο στατικό θορηβο και στο σήμα..
μάλον θα μου λείψει η ερτ.. και λέω θα μου λείψει.. γιατί ότι θέλει αυτό το σύστημα.. το πετυχένει παρά τις αντιδράσεις.. έτσι και για την ετρ δεν ε΄χω πολλές ελπίδες.. ήταν η μόνη λύση για εμάς τους μη εμπορικούς.. ίσως και να σταματήσω να ανοίγω την τηλεώραση.. ίσως με την μετακόμηση.. να τις ανακυκλώσω και να ησυχάσω.. ή ίσως μου μείνει κάνα κουσούρι.. και κολήσω στο 902.. έρχομαι και θυμάμαι πάλι το τραγουδάκι του χαρυ κλυν πριν 30 χρόνια..

ζητήται επειγόντως στέγη..

η εικόνα απο εδώ

ελενίτ λαμαρίνα κεραμίδι.. κάτι..
δε το λέω σε σένα μοναδικέ ευγενικέ μου επισκέπτη.. που έρχεσαι για να
ανταποδώσεις μια επίσκεψη.. εσύ ξέρεις την κατάσταση.. κι αν μπορούσες
να κάνεις θα το είχες κάνει..
σε εσένα το λέω άγνωστε περαστικέ που μια ιδιοτροπεία των μηχανών
αναζήτησης σε ρίξανε εδώ.. πρίν φύγεις τρέχοντας.. κοιτα μήπως μπορείς
 να βοηθήσεις..
γενικά πάντα μου άρεσαν τα μερεμέτια.. ήθελα να βρώ ένα παλιό σπίτι
και να το αναπαλαιώσω.. το 1997 τελικά μου έτυχε μια τέτοια φάση..
βέβαια δεν υπήρχαν χρήματα και χρόνος.. αλλά το έκανα τσατραπάτρα..
χάρηκα.. κοιταξα γύρω.. αλλά όσα με ενδιέφεραν ήταν ερίπια..
διατηρηταία.. που οι κληρονόμοι αδυνατόντας να τα διατηρήσουν.. 
περιμένανε να πέσουν τελείως για να τα δώσουν για αντιπαροχή..
στο μεταξή βρίκα δουλειά άλλη.. εκτός οικοδομής για ένα διάστημα.. και
όταν ξαναγύρησα στην οικοδομή είχα τόση δουλειά.. που ούτε να το
σκεφτώ δεν είχα την ευκαιρία.. είχα κάπως λύσει το θέμα της στέγασης
από το 05.. μια συνεργάτης μου μου παραχώρησε ένα σπίτι να μένω.. και
πλήρωνα ουσιαστικά με δουλειά..
κάποια στιγμή κάπου το 08.. κάποια φίλη της μάνας μου.. είχε μαζί με
τις αδελφές της ένα οικιμα εδώ κοντά.. στη δάφνη.. και μου είχαν
προτίνει να μου το παραχωρήσουν για κάποιο διαστημα.. να αποπληρώνω με
εγρασίες αποκατάστασης το ενοικιο.. και να μου δίνουν αυτές τα
απαραίτητα ηλικά.. είχα δει το όνειρο.. ότι δε θα πάνε καλά οι
δουλειές.. και το σκέφτικα λίγο.. είπα στην συνεργάτιδά μου ότι
σκέφτομαι να φύγω.. δεδομένης της ήδη διαφενόμενης πτώσης.. αλλά
στενοχωρήθηκε που θα της μείνει άδιο το σπίτι.. και θα χρεωθεί και τις
επισκευές να το φτιάξει για να το ξανα νοικιάσει.. κι είπα να μείνω
και να δούμε.. και τό ξέχασα το θέμα..
μετά άρχισε να πέφτει πιό σοβαρά η δουλειά.. μέχρι που η συνεργάτιδά
μου σταμάτησε εντελώς.. της έκανα κάποιες δουλειές.. ότι νάναι..
βαψήματα σιδεροκατασκευές κουζίνες ντουλάπες δικές της.. αλλά αυτές
προφανώς δεν έφταναν να καλύψουν τα ενοικια.. και τα χρέη αυξάνουν..
και τώρα στεναχωριέται που δεν φέυγω αυτή τη φορά..
ανεφερα σε πρωηγούμενο ότι είχε βρεθεί μια περίπτωση ενός ερηπίου..
που θα μπορούσα να αναλάβω τις επισκευές.. αλλά δεν είχε καθόλου
χρήματα ο ιδιωκτήτης.. και είπα να αναλάβω και το κόστος των ηλικών..
όποτε έχω.. και να το κάνω σιγά σιγά.. του πήρε 2-3 μήνες να το
συζητήσει και να αποφασίσει.. μήνες που θα είχε εποφεληθεί 2-3
χιλιάρικα σε εργασία και ήλικά που ήδη διαθέτω.. χωρίς να χρηαστεί
ούτε να ασχοληθεί.. απλά να μου έδινε το οκ και τα κλειδιά και να το
ξέχναγε.. αλλά τελικά προχθές μου είπε ότι οι γιοι του που έχουν την
ηψιλή κυριότητα.. προτιμούν να το αφείσουν να το φτιάξουν όποτε
μπορούν όπως θέλουν..
εν τω μεταξή.. θυμήθηκα την περίπτωση των αδελφών.. που ήταν ακόμα πιο
κοντά.. και είχαν προτίνει να πληρώνουν τα ηλικά.. και ρώτησα τι
γίνεται.. τις έιχε χάσει κι η μάνα μου.. δυστυχώς.. η μια αποχώρησε
από το μάταιο τουτο κόσμο.. κι οι άλλες 2 δε μιλιόνται.. και το
λιγότερο που τις ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι η επισκευή του
οικίματος..
έτσι τις τελευταίες μέρες ψάχνω κάτι ότι νάναι.. μια στέγη είτε με το
ίδιο σκεπτικό.. της επισκευής έναντι ενοικίου.. είτε παραπολύ φθινή..
ας είναι και μιά στέγη από λαμαρίνα ή ελενίτ.. ας μην έχει και ρεύμα..
αρκεί να έχει νερό κι αποχέτευση.. να μπορεί να κλίνει.. να είναι σε
μέρος που να μπορέις να φορτώσεις ξεφορτώσεις.. σε ίσιομα.. και κοντά
στην περιοχή.. δάφνη αγιος δημίτριος.. μια και αλλιώς θα μας τα φάνε

οι βενζίνες.. ρωτήστε διαδόστε μήπως βρώ καμιά άκρη..

το μογγολακι η ψεύτικη υψηλή κυριότητα και οι κακές μητριές..

τι; ήλθε κανείς; να το αναλύσω;
το μογγολάκι βέβαια είμαστε εμείς..
το χαζό ξαλδεφάκι.. που το σόι θέλει να κρύψει.. αρνείται κάθε συγγένεια
κάθε συνάφεια.. μάλλον είναι υιοθετημένο.. μάλλον μπάσταρδο.. δεν
είχαμε ποτέ τέτοια στην οικογένειά μας.. δεν εξηγείται.. οι γονείς του
ήταν πολύ σπουδαίοι άνθρωποι..
η ψεύτικη υψηλή κυριότητα.. είναι η εθνική ανεξαρτησία.. που κάποια
στιγμή του έγραψαν.. στα χαρτιά.. οι προστάτιδες δυνάμεις.. κάτι σα το
παλιό σπίτι.. που γράφουν οι συγγενείς για λόγους φοροδιαφυγής.. αλλά
κρατούν την επικαρπία.. έτσι το γράψανε κι αυτοί.. για γεωπολιτικούς
οικονομικούς στρατηγικούς λόγους.. αλλά το μογγολάκι δεν έπρεπε να το
καταλάβει.. εντάξει.. χαζό αδύναμο.. αλλά όλο και κάνα βάζο μπορεί να
έσπαγε..  
οι κακές μητριές.. είναι οι προστάτιδες δυνάμεις.. κι διάφοροι
εθνοσωτήρες.. που ενώ μας φέρονται σα να είμαστε μογγολάκια από
καταβολής κράτους.. εκπλήσσονται και μας οικτίρουν για την κατάστασή
μας.. αυτά.. περιμένω αντιρρήσεις.. μόνο σοβαρές προτάσεις δεκτές..

ο μάιος μας έφτασε εμπρός βήμα ταχύ..

..να τον προυπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή.. κι αν μείνουμε εκεί κέρδος θα το έχουμε.. εμένα με βλέπω να καταλήγω εκεί όπως πάω.. θέλω δε θέλω..
αυτό που έλεγα στο προηγούμενο ποστ.. για το ερείπιο.. δε το βλέπω να γίνεται.. τουλάχιστον εμπροθέσμως.. δεν έχω καταλάβει γιατί δεν έγινε.. μια και αποτελούσε μια διέξοδο.. κυρίως για τον ιδιοκτήτη.. που το έχει τόσα χρόνια και κάθεται.. και ζητάει χαράτσια κι από πάνω.. άσε που ανεβαίνουν κι επισκευαστικές του απαιτήσεις όσο ερειπώνει.. ίσως έχει φάει τόσες σφαλιάρες τελευταία που δεν έχει κουράγιο να αντιδράσει στο ελάχιστο.. όπως και νά χει.. έχετε το νου σας μήπως δήτε κανένα ερείπιο σε ανάλογη κατάσταση.. από δάφνη ως καλαμάκι μη μας τα φάνε κι οι βενζίνες.. ή αν ξέρετε κανέναν ιδιοκτήτη.. λιγότερο αδρανή.. μήπως βολευτούμε και οι δύο..

..χάθηκα λίγο τελευταία.. αλλά όλο γκρίνιες μου βγαίνουν.. και ποιόν ενδιαφέρουν; και τι αποτέλεσμα έχουν; όταν τα λές νωρίς δε σε πιστεύουν.. κι όταν τα λες αργά.. τζάμπα τα λές.. γκρίνιαζα το 07.. το 08.. άντε και το 09.. με κάποια διαστημικά απομακρυσμένη ελπίδα.. ότι μπορούσαμε να αντιδράσουμε.. όχι για να επιβιώσουμε.. απλά για να έχουμε ένα λιγότερο ανέντιμο  θάνατο.. μετά το 09 δεν ελπίζω.. η τιμή της τιμής μας.. ξεπέρασε αυτή της ζωής μας εκθετικά.. δε συμφέρει τις αγορές πιά να ζούμε..

..αλλά κι εγώ.. σιγά μη κλαύσω σιγά μη φοβηθώ.. δεν υπάρχουν λεφτά για παιγνίδια.. βρήκα παιχνίδια χωρίς λεφτά.. από σκουπίδια.. συνάντησα μερικά στο φατσαμπούκι..

μια μηχανή στίρλινγκ.. που από το 80 που την είχα πρωτο συναντήσει στο "πως λειτουργεί" με απασχολούσε θεωρητικά.. και τώρα λέω να ασχοληθώ πειραματικά..

ένα φουρνάκι ηλιακό.. που μπορεί εκτός από παιχνίδι.. να χρειαστεί δίπλα στη σκηνή.. κι ας έχουμε μόνο χόρτα να βάλουμε να ψήσουμε..

..διότι νομίζω.. ότι όσο και να θέλουν να μας πείσουν περί του αντιθέτου.. η ζωή είναι ΜΟΝΟ παίξε γέλασε.. κι όσοι θέλουν να μας πείσουν.. είναι για να εξασφαλίσουν εις βάρος μας το δικό τους παιχνίδι και γέλιο..
καλό μήνα φιλαράκια μου και καλή ανάσταση.. σε μάς που θέλουμε να περάσουμε καλά σε αυτή τη ζωή.. και δεν επενδύουμε κατ ανάγκην σε μια επόμενη.. για την οποία δεν έχουμε στοιχεία..
(το πρώτο δώρο του μήνα μου το έκανε ο πεινασμένος blogger που μου έφαγε την αρχική ανάρτηση.. αλλά ξέρετε.. εγώ γαϊδούρι ξεσαμάρωτο.. :) )

ΧΧΧ τσοντες (εμβαλώματα) ζωής..

..40 ημερών απέκτησα το δικό μου δωμάτιο.. χώρος.. το πρώτο Χ.. δε το εκτίμησα βέβαια τότε.. μα έμαθα να μην με ενοχλούν.. αργότερα που άρχισα να θέλω να κάνω πράγματα.. εκτίμησα το χώρο.. ιδικά όταν στα 4 βρέθηκα.. μετά από μετακόμιση.. σε ένα μικρό δωματιάκι.. ίσα που χώραγε ένα κρεβατάκι κι ένα λιλιπούτειο τραπεζάκι.. συγχρόνως.. ήθελα και χρόνο να κάνω πράγματα.. το δεύτερο Χ.. έκανα συμφωνίες.. να κάνω δουλίτσες.. και σε αντάλλαγμα να έχω χρόνο δικό μου.. να κάνω πράγματα.. "τώρα παίζω" έλεγα.. και δε με ενοχλούσαν.. την ίδια εποχή άρχισαν να με στέλνουν για ψώνια.. εκεί στο δρόμο μας.. φούρνος.. κρεοπώλης.. μπακάλης.. μανάβης.. κουμπιά φερμουάρ βαρίδια κόπιτσες καρφίτσες βελόνες κλωστές.. ότι χρειαζόταν.. έτσι ήλθα σε επαφή και με το χρήμα.. το τρίτο Χ.. έπρεπε να φτάσω στα 13.. για να συνδυάσω τον χρόνο.. που με απασχολούσαν πρόσκαιρες κυρίως καλοκαιρινές δουλειές.. με το χρήμα που εισέπραττα.. κι έφτασα στα 18.. που θέλησα ένα δικό μου αυτόνομο χώρο.. για να συνδυάσω το χρήμα με το χώρο.. αυτά τα 3 Χ.. ΧΧΧ με ταλαιπωρούν για τα επόμενα 30 χρόνια.. πότε λείποντας το ένα λείποντας το άλλο.. στην ουσία.. τα τελευταία 3-4 χρόνια.. μου λείπουν και τα 3.. γιατι και χρόνο που έχω.. μη έχοντας χρήμα.. μη έχοντας κάποιον που να θέλει να τον αγοράσει.. δεν έχω τι να τον κάνω.. τα 3 τελευταία χρόνια.. αν δεν ήταν μια πρώην συνεργάτιδα που με ανέχθηκε.. θα ήμουν ή άστεγος.. ή θα φορτωνόμουν στους γονείς μου.. χθες προέκυψε μια περίπτωση.. να εξασφαλίσω στέγη για 2-3 χρόνια.. που να μη βασίζεται στην καλοσύνη των ξένων.. με τη συμφωνία να παραλάβω ένα ερείπιο και να το αποδώσω κανονικό σπίτι.. με έξοδα και εργασία αντί των ενοικίων.. για να δούμε.. το εύχομαι.. αλλιώς.. ή σε αντίσκηνο θα μετακομίσω ή σε βάρκα.. :)

2012 ο φασισμός εντός

..δύσκολο το 2012.. όχι λόγω οικονομικών.. σε αυτά μαθημένος είμαι.. ηθικά όμως.. ηθικά μέ καταπλάκωσε.. και θα μου πεις.. δεν το περίμενες;.. δεν το ήξερες;.. δε το φώναζες;.. ναι.. σε όλα ναι.. αλλά μάλλον ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.. ήξερα.. κολοκύθια ήξερα.. νόμιζα να πω.. νόμιζα.. ότι ο φασισμός πρέπει να είναι τελικά βασικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό.. και μόνο ο πολιτισμός.. σα μια λεπτή κρούστα τον κάλυπτε.. δεν τον άφηνε να φανεί.. απέτρεπε ενστικτώδεις πράξεις.. κάλυπτε την βρώμα.. μα το 12.. η στρεβλή.. αγοραία νομιμότητα.. επέτρεψε σε μιά ομάδα.. που δήλωνε.. κι ακόμα χειρότερα.. ενεργούσε παράνομα.. εκτός από απάνθρωπα και εμετικά.. ΠΑΡΑΝΟΜΑ.. και για αυτή την βολική περίπου νομιμότητα.. να εκτεθεί στις εκλογές.. και πλέον να εκλεγεί.. να μπεί στη βουλή.. επέτρεψε σε μερικούς απάνθρωπους υπάνρθωπους.. να χαρούν τις τιμές και την ατιμωρησία.. και την μισθοδοσία.. του υπόλοιπου ψευτοκοινοβουελυτικού μορφώματος.. και τι σε νοιάζει θα μου πείς; μήπως αλλάζει κάτι; και οι υπόλοιποι τι σχέση έχουν με την ηθική;.. την ανθρωπιά;.. τη δικαιοσύνη;.. σωστό κι αυτό.. αλλά με ενοχλεί.. ψέματα.. δε με ενοχλεί απλά.. με εξαγριώνει.. με εξαγριώνει.. στα όρια του φασισμού.. με εξομοιώνει.. με αυτές τις μουτσούνες.. που βρήκαν μισό εκατομμύριο ηλίθιους να τους ψηφίσουν.. με εξαγριώνει σε σημείο να μη θέλω την πολιτική τους εξαφάνιση.. μα την φυσική.. χωρίς δίκες.. χωρίς υπεράσπιση.. χωρίς θεωρητικό υπόβαθρο.. έτσι.. γιατί εμένα με ενοχλεί κι αυτή ακόμα η ύπαρξή τους.. αυτά.. αυθόρμητα και συναισθηματικά.. έρχεται μετά η λογική.. και μου τα αλλάζει.. γιατί κερδίζουν αυτοί οι υπάνθρωποι ψηφοφόρους;.. γιατί απευθύνονται στο συναίσθημα παρά στη λογική.. γιατί εκμεταλλεύονται τον φόβο του πρώην βολεμένου.. μα κι οι υπόλοιποι το ίδιο δεν έκανα πάντα;.. σε αυτό δε στηρίζεται η μοντέρνα δημοκρατία παγκοσμίως;.. και πως κερδίζουν ψηφορους;.. τελικά είναι πιό ειλικρινείς από τους υπόλοιπους.. είναι υπάνθρωποι απάνθρωποι ηλίθιοι.. και κάνουν ότι μπορούν να το δείχνουν.. δε το κρύβουν.. έτσι εύκολα οι όμοιοί τους ταυτίζονται.. εντάξει.. αυτοί ομολογούν τον πρότυπο.. κατά τον ορισμό του φασισμό.. μα κι οι άλλοι;.. μπορεί να μην έχουν βάση διάκρισης το έθνος.. αλλά έχουν άλλες βάσεις.. οικογένεια ομάδα κόμμα θρησκεία γειτονιά πόλη.. κλπ.. στο κάτω κάτω.. το έθνος είναι πιό ευρύ.. έχουν κουραστεί γενιές κοινωνικών μηχανικών.. να μας φτιάξουν ιστορία παράδοση γλώσσα.. που να εξυπηρετεί την υψηλή ιδέα του έθνους.. μα δεν μπορώ ρε παιδί μου.. έρχεται το συναίσθημα και μου την γκρεμίζει τη λογική.. βλέπω τις φάτσες τους.. ακούω τις βλακείες τους.. τις βολικές.. τις εύκολες.. τις πιστευτές.. τους βλέπω.. και ξαφνικά.. δε θέλω να υπάρχουν.. δε θέλω να υπάρχουν αυτοί που ταυτίζονται με κάποιον που θέλει να μαχαιρώσει κάποιον άλλον.. μόνο για την καταγωγή του.. γιατί δεν μπορούν να πουν για χρώμα και χαρακτηριστικά.. μια χαρά πακιστανοί μοιάζουν κι αυτοί.. δεν έχουν και χαρακτηριστικά αρίων να πεις ότι είναι ορατή η διαφορά.. μα έρχεται πάλι η λογική.. και με ρωτά με το δίκιο της.. για πόση ταλαιπωρία μεταναστών είναι υπεύθυνοι αυτοί;.. οι υπόλοιποι.. είναι υπεύθυνοι για την ζωή ΟλΩΝ των μεταναστών.. και ημών των υπολοίπων.. γιατί να θέλω την εξαφάνιση αυτών.. με τόσο πάθος.. με τόση πηγαία οργή.. κι όχι για των υπολοίπων; ευτυχώς έρχεται η ίδια λογική.. προς υπεράσπισή μου.. και μου θυμίζει.. ότι τελικά δεν κάνω διακρίσεις.. ΟΛΩΝ των υπευθύνων την εξαφάνιση.. την τιμωρία.. την διαπόμπευση.. επιθυμώ.. έχω ζητήση.. και διατυμπανίζω πάνω από 30 χρόνια.. και διαδικτυακά τα τελευταία 5-6 χρόνια.. τελικά βοήθησε λίγο που τα εξέθεσα γραπτώς.. μπήκαν λίγο σε τάξη.. ως προς το συναίσθημα.. αλλά η λογική επιμένει.. αν οι περισσότεροι είναι φασίστες.. κυριολεκτικά ή πιό γενικά.. τι σόι δημοκρατία επιθυμώ.. τι σόι δημοκρατία είναι εφικτή.. κι αν θέλω.. την εξαφάνιση των φασιστών.. μήπως αισθηματικά δεν είμαι.. αλλά λογικά είμαι κι εγώ φασίστας;.. μήπως να εξαφανιστώ εγώ πρώτα;..

 

μια εφαρμογή με κατάταξε εκεί περίπου που νόμιζα κι εγώ.. ΄

μάλλον αμφότεροι σφάλαμε..

 

2013 baci..

..baci όπως λέμε φιλιά στα ιταλικά.. στους φίλους μου.. αλλά μπάτσοι όπως λέμε χαστούκια.. που να φτάσουν 2013;.. είμαστε κοντά 2.. ίσως 3 εκατομμύρια.. άνεργοι.. υποαπασχολούμενοι.. κακοπληρωμένοι.. πεινασμένοι.. και διάφορα άλλα.. πόσα χαστούκια θέλουμε ο καθένας.. να βγούμε από τη μίρλα μας.. να σταματήσουμε να περιμένουμε από τους άλλους.. όπως πάμε θα είμαστε περισσότεροι.. ας κάνουμε κάτι μόνοι μας.. ας οργανωθούμε.. να κάνουμε το 2013..

καλή χρονιά ευτυχισμένη και δημιουργική..